Misafir: Yağmur Mavi Şen
Eser Adı: Hezeyanlı Adımlar
Tür: Şiir
Yürüyorum kalabalık boyu
Dağınık düşünceler sıkıştırıyor ruhumu
Bir daralma geliyor
adım atamayacak oluyorum
Atmıyorum adımı duruyorum
şehrin küskün sokağında
Etrafı dikizliyorum bir bir
her şey ne kadar sıradan,
alışılmış, yerine cuk oturmuş, hezeyanlı…
Şehre ilk geldiğim anı düşünüyorum
Her şey ne kadar büyüleyici, gizemli,
alışılmamış, heyecanlı.
Bir araba korna çalıyor kendime geliyorum;
gözlerimi kısıyorum
güneşe kızıyorum
Isıtmıyor bazı bazı
Kusurları seriyor,
çirkinliği aydınlatıyor,
Görüyorum pisliği parlatıyor.
Yerin yedi kat dibine geçiyorum.
Ağzı açık burnu dik yürüyen kadına bakıyorum.
Neyin afrasını çektiriyorsun diyorum topluma.
Adımların düz bakışlarım eğri ilerliyorum.
Son lokmaya kavuşma telaşıyla
yemek yiyen o adamı izliyorum.
Ellerine bakıyorum
ne kadar kirli diyip geçmiyorum sizin gibi.
Diyorum ki; bu ellerin kirli oluşuna bakıyorsunuz siz,
siz görmüyorsunuz!
kaç çocuğu için değil temiz,
bu lokma için değil temiz.
ne için kirlendiğini bilmiyor diliniz!
söyleniyor… diliniz…
Kirlilik yuva yapmış ağzınıza, çalkalayanı yok!
haykırıyorum, kimseler duymuyor.
Toplum sessiz;
alışılmış bir düzensizliğe boyun eğmiş.
Ses çıkarıyorum kimseler duymuyor,
beden dilini kimseler bilmiyor.
İfadeden yoksun geriliyor toplum.
….
gözüm okumaya başlıyor etkisiz bir isyanı;
“terörist İsrail”
Çocuk katili, sivil katili İsrail.
Bir avuç toprak için toprağa gömen milletleri.
Yok eden kimlikleri.
Sessiz çığlık kopuyor meydanlarda;
sallanıyor etkisiz bileklerde bayraklar.
asıl bağırması gereken bilekler
kanlı ellerle tokalaşıyor.
kan gölleri diyarı,
can pazarı coğrafyası
olarak tanıtıyorlar turist broşürlerinde.
Doğu cazip gelmiştir yılları boyu.
Uzağıyla ortasıyla.
Ortası kan gölü, uzağı işkence tımarı.
Küskün sokak çıkmaza giriyor,
kafa karışıklığı ardında.
