Misafir: Doğukan Doğan
Eser Adı: Kendini, Kendini ve Kendini
Tür: Şiir
Kaç yıl geçti ilk gözyaşım döküldüğünden bu yana
İklimler değişti, ben değiştim, sen dönüştün.
Bakkal rakı satmayı bıraktı mahalle baskısından
Ben sevmeyi bırakamadım senin yokluğunda
Boyun fıtığı olmuşum doktor söyledi
Kuşlar göç edecek mi diye gökyüzüne bakmaktan.
Değer mi diye sorardım yaptığım her şeyde
Değdi mi diye içiyorum şimdi geçmişteki kendimle
Yağlı ellerle ekmeği bölen kişiyi affedemediğim gibi
Affedemiyorum da yanlış ellerde yüreğini sevdireni.
Geçenlerde bir taşa tekme attım sonra özür diledim
Taş sessiz ben ise özür dilediğimle kaldım
Geçmişlerde kalbime bir bıçak saplandı sonra kusura bakma dilendi
Kalbim kırık, kusura bakma dileyen ise kaybettiğine baktığıyla kaldı.
Hayat işte herkese sunmuyor tepside eti
Oysa ben razıydım elimdeki kuru ekmeği vermeye
Beklentiler üzüyormuş insanı onu anladım
Karşımdakinin, aptal görmüş yüzünü görünce.
Bir bulut daha kaydı gökyüzünden
Görebildiniz mi acaba yıldızlardan gözünüzü alıp
Bu dünyada bulutları da savunan birileri çıkar elbet
O güne dek
Sev, terk et ve kaybet
Kendini, kendini ve kendini.
