Misafir: Özge Cevher Yüksel
Eser Adı: Bırakabilmenin Gücü Adına…
Tür: Düz Yazı
Neye tutunuyorsun?
Nelere?
Kimlere?
Seni parlatan özelliklerine mi?
İyi bir insan, yardımsever, açık gönüllü.
Ya da ışığını alan biçimlere mi?
“Zaten o hiç zamanında gelmez. Tembeldir. Sözünde durmaz!” lara mı?
Hangisi sensin?
Seni özgür kılan ne?
***
“Şu dünyada yapılacak en zor şey ne?” deseler;
“Kendini özgürce yaşayabilen bir insan olmak,” derim. “Hangi koşulda ve nerede olursa olsun …”
Peki ne demek kendini özgürce yaşamak?
Bir insana, bir sıfata bağımlı olmadan hakikatini yaşamak. Anbean… Kendi değerlerinin ve ihtiyaçlarının farkında olmak. Kolay değil azizim öyle, farkında ol deyince de hemen olunmuyor. Oldu bitti gibi bir süreç de değil zaten bu. Tüm yaşam boyunca ince ince işlenen bir dantel gibi. Karanlık bir ormanda kendi patikanı açmak, sana ait olan yolu yaratmak gibi.
Kendi masalının kahramanı olmak…
Başka masallara, başka kahramanlara tutunarak nasıl kendi masalını yazabilirsin ki?
O yüzden şimdi, hayatından gitmesine dair korktuğun, kaygılandığın ne varsa bir bir çağır sofrana. Önce yedir, içir. Teşekkür et her birine. Her bir deneyime… Sonra da tek tek uğurla hepsini sevgiyle, şükran ile. “Alacağımı aldım, vereceğimi verdim” de.
Aldıklarından da verdiklerinden de özgürleştir kendini. Özgürleştir ki masalına koyacak yeni bir sayfa, yazılacak yeni cümleler, yaşanacak yeni deneyimlerin olsun.
Hem ne demiş Şems Tebriz-i;
Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Bırak ki değişen değişsin, giden gitsin, dönüşen dönüşsün. Yeni ya da yeniden gelecek olanın hediyelerine odaklanmayı seç. Seç ki yaşamın sihri canlansın yolunda. Çünkü sihir, anbean kucak açtığın yeni deneyimlerde…
Çünkü yol hep açık. Yeter ki sen hafiflemiş olarak yola çık!
Çıktığı yolda bir anlık karamsarlığa düşmüş olanlara…
