Otizmli bir kadının, gerçek yaşam öyküsü. Filmi bu bakımdan sadece dram kategorisine almak doğru olmayacaktır, film biyografi türünde oldukça dikkat çeken bir yapıttır.
2010 yılında Mick Jackson yönetmeliğinde, vizyona giren film izleyici tarafından büyük beğeni toplamıştır, bolca alkış almış çokça gözyaşı döktürmüştür. Otizm hakkında bugüne kadar belki çok şey izlediniz, sayısız yazı okudunuz; ama bu farkındalığı bu kadar derinden anlatan, empati yaptıran bir başka yapıt var mıdır bilmiyorum. Empati dehlizlerinde kayıp olmuyor yeni yollar buluyorsunuz. Mesela anlamayı, üstten bakmamayı, farklılıklarla güzel olduğumuzu anlıyorsunuz. Toplum tarafından normal, kabul edilmeyen insanların toplumun en normali olduğunu görüyorsunuz. Her şeyden öte, sevginin her şeye iyi geldiğini görüyorsunuz.
Filmin ana karakteri, otizmli birey olan Temple’ın 4 yaşına geldiğinde, yaşıtlarından farklı davrandığını annesinin gözlemlemesi ile başlar. Farklıdır, bu farklılık karşısında endişe duyan anne çocuğunu doktora götürür ve farklılığın sebebini öğrenir. Temple, otizmli bir bireydir. Doktor, Temple’ın normal sosyal hayatta olmaması gerektiğini, bir klinikte tedavi görmesi gerektiğini söyler. Anne, katiyen bu durumu kabul etmez. Çocuğunun harcanmasına, kendince yok olmasına müsade etmeyeceğini ve tüm sorumluluğu kendisinin alacağını bildirir. Ve işte o müthiş anne!
Temple’ın hikayesini okumamızı, dinlememizi, izlememizi sağlayan en yegane kişi annesidir. Annesinin, hayır başkaldırışıdır. Önce kendini eğitip, ardından çocuğunu eğitmesidir. Temple okul çağına geldiğinde ise, okula gitmesi için her şey hazır hale gelir.
Okula giden bir çocuk, “normal” olduğunda bile birçok zorbalığa maruz kalırken, Temple’ın yaşadıkları ise korkunçtur. O kadar ötekileştirilir ki, ben sizden farklıyım işte çığlıklarını gözlerine bakarken duyabilirsiniz. Bu durumda ise kurtarıcısı, öğretmenidir. Bir öğretmenin dokunuşu ve inancı ile her şeyin nasılda değiştiğine şahit oluruz.
Film, Prof. Dr. Temple Grandin’in gerçek yaşam öyküsüdür. Otizm denilince belki de akla gelen ilk filmdir. Bu filmin bir diğer özelliği ise umut ışığı olmasıdır. Otizm farkındalığını oluşturan yegane filmdir bence. Bu farkındalık sayesinde, birçok otizmli birey toplumdan kopuk yaşamamıştır. Otizm zeka geriliği değildir, bunun altını kalın çizgilerle çizmiştir.
KÜNYE
Vizyon Tarihi: 6 Şubat 2010
Süre: 108dk
imdb: 8.2
Tür: Dram, Tarih, Biyografi
Yönetmen: Mick Jackson
Senarist: Christopher Monger, Merritt Johnson
Yapımı: 2010 – ABD
Yapımcı: Anthony Edwards, Scott Ferguson, Dante Di Loreto
